تاریخچه ماشین آلات گردباف
در آلمان، در قرن پانزدهم صنایع دستی به صورت یک صنعت مجزا و در گروه های تجاری تشکیل یافتند و به کار تولید جوراب و دستکش پرداختند. در این زمان، یک فرد ماهر حدود 120 الی 150 حلقه در دقیقه را به صورت دستی می بافت که در مقایسه با یک ماشین گردباف مدرن با سرعت بالا حدود 20 میلیون حلقه در دقیقه میبافد بسیار کم است .
ویلیام – لی در سال 1589 نتیجه تلاشهای چندین ساله خود را به صورت روش تشکیل حلقه مکانیکی، عرضه نمود. وی توانست در اصول تشکیل حلقه تحول اساسی بوجود آورد که تا امروز نیز ادامه دارد. دستگاه ساخته شده که مجهز به سوزن های قلابدار بود، می توانست شانزده حلقه را با هم در مدت زمانی تولید نماید که در همان زمان یک بافنده ماهر یک حلقه را به صورت دستی می بافت. لی به وسیله پیچیدن طول نخ مورد نیاز هر حلقه به دور ساقه سوزنها به صورت حلقه ای، به این روش دست پیدا کرد. نخ های پیچیده شده به دور سوزنها در مرحله بعد از میان حلقه های قبلی به بیرون کشیده شده و بدین ترتیب یک رج جدید از حلقه ها تولید می گردید.
در سال 1758 Jedediah Strutt شیوه ی بافت دو رو را بر روی دستگاههای قبلی به کار برد که به نام ماشین داربی ریب معروف گردید.
وی یک سری سوزن های عمودی را دربین سوزنهای افقی دستگاه اولیه اضافه نمود. سوزنهای عمودی پایه حلقه سوزن های افقی را گرفته و به صورت حلقه های سوزن در میآورند. از آنجایی که این ماشین قادر به خارج یا داخل کردن سوزنهای عمودی بود، می توانست بافت های ساده و ریب را تولید نماید.
در سال 1798 Monsieur Decroix شیوه ی جدیدی را ایجاد کرد که سوزنها بر روی یک سطح دایروی به طوری که به تواند در هنگام بافت یکی پس از دیگری حرکت نمایند. به این ترتیب دستگاههای گردباف به وجود آمدند.